Czyż nie do bojowania podobny byt człowieka?
Dni jego czyż nie są dniami najemnika?
Jak sługa wzdycha on do cienia, i jak najemnik czeka na zapłatę. (Hi 7, 1-2)
Panie, Ty leczysz złamanych na duchu (Ps 147A )
Jezus wziął na siebie nasze słabości i dźwigał nasze choroby. (Mt 8, 17)
“W dzisiejszej Ewangelii Jezus przychodzi do Andrzeja i Szymona w gości. Zastaje tam chorą teściową Szymona. Ta Ewangelia jest pełna wskazówek dla nas. Pokazuje cały łańcuch ogniw, które uświadamiają na czym polega prawdziwa relacja między człowiekiem a Bogiem. Warunkami doświadczania Bożej łaski są:
- słuchanie i przyjmowanie Słowa Bożego, czyli posłuchanie Boga.
Zakładamy, że ci, którzy przychodzili do synagogi, przychodzili słuchać. Jednak czy to wystarczy? Dużo ważniejsze jest, abyśmy nie tylko słuchali i słyszeli Słowo Boże, ale również posłuchali Boga – usłuchali Go, zgodzili się pójść za Jego radami. - pójście za Jezusem – wprowadzenie w życie Słów Bożych
Widzimy, że z synagogi wychodzą Jakub i Jan. To oznacza, że Oni nie tylko słuchali, ale także posłuchali Boga, a więc przyjęli to, co On do nich, tam w synagodze mówił. Skoro to Słowo Boże okazało się dla Nich istotne, to naturalnym jest, że chcą treść tego przekazu wprowadzić w swoje życie.
Zobaczmy teraz, co się dzieje, jeśli z naszej strony jest posłuchanie i pójście za Jezusem:
- jeżeli my wychodzimy w stronę Boga, to Bóg przychodzi do nas.
To posłuchanie i pójście za Jezusem sprawia, że Jezus z tymi co, Go posłuchali idzie w gościnę dalej do Szymona i Andrzeja. Nie ma co zazdrościć Szymonowi i Andrzejowi, że Pan Jezus przyszedł do nich w gościnę, bo mamy te same możliwości. - Jezus obdarza potrzebną łaską – przywraca zdrowie, leczy niemoc, nędze, chorobę, każdą niedoskonałość człowieka.
Kiedy Jezus przychodzi, dotyka rzeczywistości, która jest bliska każdemu z nas. To nie bez powodu teściowa Szymona leży w gorączce. W rozumieniu biblijnym gorączka, choroba jest symbolem nędzy, niemocy człowieka. Teściowa leżąc w gorączce była nieprzydatna, potrzebowała opieki, pomocy.
Dzięki temu, że uczniowie posłuchali i zdecydowali się iść za Jezusem, Bóg podał rękę teściowej Szymona, a ona wstała – doświadczyła łaski. W tym momencie zaczyna się prawdziwa przygoda z Bogiem. Niestety wielu do tego momentu nie dociera.
A co my mamy czynić, gdy doświadczamy łaski Boga?
- dziękować i być szczęśliwym
Teściowa Szymona, po tym jak została uzdrowiona przez Jezusa, wstała i usługiwała Im. Obraz usługiwania biblijnego jest obrazem wdzięczności. Usługiwała, bo odkryła, że została obdarowana. Nie myśli już o tym, co było. Cieszy się otrzymaną łaską. Nie jest malkontentem, który jeśli nawet wszystko w danym dniu mu wychodziło, a jedna rzecz poszła nie tak, roztacza chmurę smutku nad sobą i truje siebie, i innych wokoło swoim narzekaniem. Ona skupia się na tym, by dziękować za to co otrzymała, a nie rozpaczać nad tym czego nie ma. - zanurzyć się w Bogu
Zobaczmy, że rano uczniowie szukają Jezusa i znajdują Go na modlitwie. To ostatnie ogniwo łańcucha powodzenia w relacji z Bogiem. Jezus pokazuje, ze wszystko czerpie od Ojca. “Ja i Ojciec jedno jesteśmy”. Jeżeli człowiek zanurzy się w Bogu, to jest silny Bogiem, a jeżeli się odetnie od tego źródła, to jest silny sobą, czyli jest jak ta kobieta majacząca w gorączce. - nie zagarniać Boga dla swoich potrzeb.
Uczniowie, chcą by Jezus wrócił, bo wszyscy Go szukają. Jezus odpowiada: “Pójdźmy gdzie indziej, do sąsiednich miejscowości, abym i tam mógł nauczać“. Zrozum: Bóg jest posłany do wszystkich, bo wszystkich kocha. Nie wolno Go zagarniać dla swoich potrzeb, załatwiania swoich interesów, a już karygodne jest, by usprawiedliwiać Nim swoje działanie, czy zachowanie.
Wiele razy słyszę, jak ktoś tłumacząc swoje lenistwo duchowe czy niewiarę, narzeka, że Bóg nie działa w jego życiu. Jednak często w toku uczciwej rozmowy z takim człowiekiem wynika, że ten kto ma pretensje o to, że Bóg nie podaje mu ręki, nigdy Panu Bogu nie pozwolił jeszcze zadziałać.
Nigdy jeszcze nie było w jego życiu wszystkich tych ogniw: posłuchania, pójścia za, by On przyszedł do.
By przyszedł do jego domu, a wiec wszedł w jego życie.
Niech ta Ewangelia otworzy nam oczy na to “ile” Pan Bóg w naszym życiu może, ale pokaże też, że to od nas zależy “czy i ile” może.
*Powyżej fragm. kazania ks. Proboszcza K. Andrzejewskiego